Er volgde een periode van afstemming met ADRA Albanië over het programma, de logistiek en – niet onbelangrijk – de fondsenwerving. Een van de hoogtepunten was een fietstocht van 65 kilometer. Bijna iedereen deed enthousiast mee en sommigen ontdekten daarna dat zadelpijn écht bestaat.

De reis begint

Op 22 juli stonden tien tieners, tussen de 13 en 16 jaar, en vier begeleiders vroeg in de ochtend klaar op Eindhoven Airport. Onze vlucht van 10:45 uur liep flink vertraging op; we vertrokken uiteindelijk om 13:30 uur. Twee uur later werden we in het zonnige Albanië hartelijk verwelkomd door Delmar, president van de Albanese Adventkerk, en Cimey van ADRA. De temperatuur tikte de 30 graden aan: een warm welkom.

Ons thuis en werk

We logeerden in het nieuwe gastenverblijf van ADRA, gebouwd door een Braziliaanse groep. We sliepen in stapelbedden, aten samen in de eetzaal en hadden genoeg ruimte om te ontspannen. Een persoon per kamer sliep op de vloer - een taak die we vriendelijk afwisselden.

Overdag werkten we hard. De tieners en vrouwelijke begeleiders verzorgden zeven dagen het peuterprogramma voor 30 tot 40 kinderen, met Bijbelverhalen, liedjes, knutselwerkjes en knuffels. De peuters straalden. En de tieners? Die straalden nóg meer.

De mannelijke leiding pakte het zware werk aan: muren schilderen, gras maaien, een oud hok slopen, graffiti verwijderen en een vervallen hek opknappen. Soms hielpen de tieners mee met schilderen. Alles deden we bij temperaturen tussen de 30 en 42 graden. Zweet bleek een zegen.

Ook een missiontrip heeft afwas

We deden meer dan alleen werken: afwassen, wijdingen geven, samen bidden, zingen en veel lachen. Onze Albanese kok kookte elke dag twee heerlijke warme maaltijden. Het volume tijdens het eten deed soms denken aan een kippenhok, maar de sfeer was altijd goed.

Sabbatvieringen en geloofsverdieping

Op beide sabbatten leidden we de dienst in de Adventkerk van Tirana. Aicha verzorgde de eerste overdenking, Geert de tweede. Onze multitalenten zorgden met muziek, zang en enthousiasme voor een warme en betekenisvolle sfeer. In een gemeente die normaal maar zes leden per sabbat ziet, voelden we ons welkom en verbonden. De gesprekken achteraf maakten diepe indruk.

Avonturen en uitstapjes

Maar het was niet alleen werken. Ook ontspanning en avontuur stonden op het programma:

• Krujë – We reisden naar dit historische stadje, waar we een prachtig paleis bezochten, ronddwaalden over de authentieke bazaar (waar afdingen een sport is) en uiteindelijk het hoogste punt van de berg. Daarboven voelde het alsof we op het dak van Albanië stonden. En eerlijk is eerlijk: de selfies waren next level.
• Tirana – In de hoofdstad kregen we een rondleiding van Delmar langs de drie belangrijkste gebedshuizen (moskee, orthodoxe kerk en katholieke kerk), het grote plein en talloze weetjes over de stad. Cultuur, geschiedenis én zere voeten in een middag.
• Elbasan – Niet alleen een bezoek, maar ook een missie: de tieners deden sportactiviteiten met kinderen uit de buurt. Er werd fanatiek gevoetbald, touwtje gesprongen, gerend en gelachen. De Adventkerk van Elbasan heeft de kinderen ook een uitnodiging gegeven voor hun weekprogramma.
• Durrës – We bezochten het strand in deze bekende kuststad. Tijd voor zand tussen je tenen, een plons in het water en even… gewoon tiener zijn.
• Zuidelijke stranden – We reden voorbij Vlorë naar de adembenemende stranden in het zuiden van Albanië. Helderblauw water, rotsachtige baaien en een vakantiegevoel dat zijn weerga niet kende. De zee was zó blauw dat sommigen dachten dat het gefotoshopt was – maar nee, dit was echt.
• Bovilla Lake – Een van de mooiste meren die we ooit hebben gezien. Omringd door bergen, glashelder water en een uitzicht waar je stil van wordt (en dat gebeurt niet snel bij tieners).
• Dajti Express – We stapten in de kabelbaan omhoog naar de top van de berg. Voor sommigen een overwinning op hoogtevrees, voor anderen een fotomoment deluxe. Bovenop bezochten we het Adventure Park, waar de tieners konden klimmen en klauteren tussen de bomen. Adrenaline? Check. Plezier? Dubbelcheck.
• Bunker van Hoxha – Een indrukwekkende en enigszins beklemmende duik in de geschiedenis. De bunker van dictator Hoxha liet ons stilstaan bij het verleden van Albanië. Indrukwekkend, educatief en een beetje spooky.

Een reis om nooit te vergeten

Tijdens de eindevaluatie zeiden de tieners:

‘Kunnen we hier blijven wonen?’
‘Ik voel me veranderd.’
‘Wanneer gaan we weer?’

Op 5 augustus om 09:30 uur landden we weer op Eindhoven Airport – slaperig, bezweet, maar vooral dankbaar. Wat begon als een missiontrip, werd een reis vol geloof, vriendschap, werk en avontuur. Iedereen heeft zich ingezet, heeft grenzen verlegd en is gegroeid – geestelijk en als persoon.

Conclusie
De missie in Albanië was een zegen voor ons en voor de mensen daar. We zijn vastbesloten om dit niet als een eenmalige ervaring te laten. Albanië heeft ons hart gestolen. Tot de volgende keer!